Op 25 mei overleed prof.dr. Feye Meijer, voormalig directeur van het Philips Natuurkundig Laboratorium, op 85-jarige leeftijd. Als jonge onderzoeker won hij in 1974 de KNCV Gouden Medaille voor zijn fundamentele onderzoek in de vaste stofchemie en heterogene katalyse. Hij was in 1985 voorzitter van de KNCV, van 1985-1990 bijzonder hoogleraar heterogene katalyse aan de Universiteit Leiden en in 1993-1994 voorzitter van de commissie Toekomstig Chemisch Onderzoek, een initiatief van de KNCV en de VNCI. In 1993 werd hij benoemd tot erelid van de KNCV. Maar zijn loopbaan is onlosmakelijk verbonden aan het roemruchte Philips NatLab in Eindhoven. In 1964 begonnen als wetenschappelijk onderzoeker, klom hij uiteindelijk op tot managing director. In 1997 ging hij met pensioen.

Voor TU/e hoogleraar Bert Meijer (geen familie) speelde Feye Meijer een grote rol in zijn loopbaan. 'Na mijn vader en mijn promotor Hans Wynberg was Feye mijn belangrijkste mentor. Ik ken weinig mensen met zo'n geweldige combinatie van eruditie, liefde voor de wetenschap, bevlogenheid en zoveel aandacht voor de persoonlijke aspecten van zijn medewerkers.' Dat Bert Meijer begin jaren tachtig Groningen, waar hij zijn promotieonderzoek deed, verruilde voor Eindhoven is te danken aan Feye Meijer. 'Hans Wynberg haalde me uit het lab, omdat er een directeur van het beroemde NatLab op bezoek was en iemand zocht voor het onderzoek daar. Toen zag ik Feye voor het eerst en hoewel ik het gesprek begon met de opmerking "Doet Philips aan chemie dan?", wist hij me te overtuigen dat Philips inderdaad interessant chemisch onderzoek deed. Na een bezoek aan Eindhoven kreeg ik een aanbod en dat heb ik aangenomen.' Daar maakte hij kennis met voor hem totaal onbekende chemie en met het inspirerende leiderschap van Feye Meijer. 'Feye probeerde je altijd te stimuleren om het onmogelijke mogelijk te maken en elk nieuw idee werd besproken. Hij keek altijd naar hoe jij je kon ontwikkelen als onderzoeker.'

'Ik heb veel van Feye geleerd, waaronder een inzicht dat ik nog dagelijks gebruik. Ongeveer twee maanden na mijn start bij Philips vroeg hij me hoe het beviel. Heel goed, zei ik, maar het is zo jammer dat de NMR-apparatuur in een ander gebouw staat en dat er helaas niet een NMR naast mijn lab kan staan. "Wie zegt dat?", reageerde Feye. Nou, daar ging eigenlijk vanuit, zei ik. Feye's antwoord was dat ik niet voor hem moest denken. Kom maar met een voorstel, zei hij, "als het zinvol is, keur ik het goed en als ik niks is, keur ik het af". Niet lang daarna had ik mijn eigen NMR. Nooit voor iemand anders denken, dat zeg ik nu nog steeds tegen onze studenten.'