Marianne Reedijk heeft een proefschrift geschreven over een tegenwoordig zeer in de belangstelling liggend onderwerp in de materiaalkunde: karakterisering van en verschijnselen aan oppervlakken en grensvlakken. Het proefschrift geeft weinig details over de experimenten en de uitwerking ervan, zoals helaas in publicaties vaak gebruikelijk is. Ook is een omschrijving van de gebruikte modellen niet gemakkelijk te vinden. De experimenten maken gebruik van grotendeels bekende methoden, maar worden wel zo opgezet, dat ze met synchrotronstraling zijn uit te voeren. Terecht heeft zij röntgendiffractie onder meer gecombineerd met AFM werk om inzicht te krijgen in monolaagstructuren aan het vloeistof-vast grensoppervlak, en dit onder wisselende fysicochemische omstandigheden. Om haar onderzoek te kunnen uitvoeren diende Marianne Reedijk een speciale meetcel te ontwikkelen teneinde de vloeistofdikte onder controle te kunnen houden. Zij heeft als experimentator een zeer opvallende bijdrage geleverd tot de kennis over de wijze van binding van de oplossingsfase, bv. water, aan een kristaloppervlak, en over de manier waarop oppervlakte- atomen zich oriënteren tijdens het smelt- en stollingsproces. Zij heeft ook de link gelegd tussen experiment en theorie, waar berekeningen en computermodellen tot voor kort de enige bron van informatie waren . Spijtig genoeg worden er geen fysische redenen gegeven voor de gekozen systemen. Hierdoor en doordat er nog zo weinig vergelijkbare waarnemingen bestaan, lijken de interessante en opvallende resultaten toevalstreffers en er is dan ook nog geen sluitende verklaring voor deze interessante resultaten. Dit is beslist geen diskwalificatie, maar het geeft aan waar de toekomst kan liggen.
Met haar onderzoek gaat de kandidate naar de fundamentele vragen van de kristallografie, en van de fysische chemie in het algemeen: wat gebeurt er in situ tijdens het kristallisatieproces aan het oppervlak van een kristal? Het sterkste punt van dit proefschrift is de gevarieerdheid van de gekozen systemen.
De hoge kwaliteit van de resultaten van haar onderzoek blijkt wel uit het feit dat die onder meer gepubliceerd zijn in het hoog genoteerde Physical Review Letters.
De commissie acht Marianne Reedijk op grond van haar proefschrift een waardig winnaar van de KNCV-prijs voor Kristallografie.
